NEW ERA

Αφού μου ζητήθηκε από τον καλό φίλο, Νεκτάριο, να πω δύο λόγια για την ζωή, επιχειρώ να το κάνω τώρα που περνάω  midlife crisis στα 30-32 μου πια…. Κάτι τόσο μικρό όσο το τίποτα.

Μερικές φορές στα φέρνει έτσι η ζωή που χάνεις το έδαφος από τα πόδια σου. Ξημερώνει, και από εκεί που έχεις μία νορμάλ υποθετικά ζωή, έχεις κάνει σχέδια για το μέλλον σου, θεωρείς ότι έχεις λύσει μεγάλα θέματα  του ταξιδιού μέσα στην τρικυμία της ζωής σου,  (έτσι) ξαφνικά γίνεται το μπαμ και αλλάζουν όλα άρδην.

Το ποιο δύσκολο πράγμα σε αυτή την ζωή είναι οι σχέσεις παντός είδους. Φιλικές, ερωτικές, οικογενειακές, διαπροσωπικές  πάσης φύσεως εν πάση περιπτώσει. Όλα τα προβλήματα δημιουργούνται και λύνονται από τους ίδιους τους ανθρώπους. Τα προβλήματα δε, ξεκινάνε πάντα από τις διαφορετικές κουλτούρες, φυλές και μυαλά που κουβαλάει ο κόσμος. Από την απαιδευσιά και την αμάθεια. Και έτσι είναι γιατί έτσι πάει, δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση δυστυχώς.

Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς και δέχεσαι διαφορετικά τα πράγματα από όταν ήσουν μικρός και ανεύθυνος. Μεγαλώνοντας, ωριμάζεις, πήζεις και δεν έχεις και την πολυτέλεια του χρόνου για να κάτσεις να αναλώσεις περαιτέρω χρόνο σε προβλήματα που χρήζουν ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Microsolutions to megaproblems.

Όλο αυτό το διάστημα, περίπου των τελευταίων 5 χρόνων έχω ίσως μία επιδερμική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Δεν μπορώ να εμβαθύνω, δεν θέλω κιόλας τις περισσότερες φορές. Δεν μπορώ να φορτώνομαι τα προβλήματα των άλλων για δικά μου. Αρκετά προβλήματα έχω και εγώ να επιλύσω, εάν είναι να είσαι με κάποιον σύντροφο και να σε βοηθάει πραγματικά, τότε ναι να αφιερώσεις χρόνο. Να εμβαθύνεις, να το αναλύσεις κιόλας μέχρι το κόκαλο. Όσο πάει. Και το κυριότερο πάνω από όλα είναι να έχεις τιτάνια υπομονή. Από εκεί και πέρα όμως, πρέπει να το θέλουν και οι δύο. Να βοηθήσουν και να βοηθηθούν. Δούναι και λαβείν είναι όλα τα πράγματα σε αυτή την ζωή. ‘Όπως επίσης είναι και δίπολα. Ή μηδέν ή ένα,  ή άσπρο ή μαύρο, η είμαστε μαζί ή δεν είμαστε, πάει και τελείωσε. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της χαλιμάς.

Έχω προσπαθήσει πραγματικά να είμαι αυτή που πρέπει να είμαι ή στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαι. Δεν μπορώ να πω ούτε ότι τα καταφέρνω ούτε ότι δεν τα καταφέρνω.  Ενδιάμεση κατάσταση και μία ουδετερότητα που πάντα με διέκρινε. Αλλά από την άλλην δεν μπορεί και να με αλλάξει κάποιος. Ούτε  αλλάζει ο οποιοσδήποτε χαρακτήρας του ανθρώπου. Το θέμα είναι ότι όλοι οι ενήλικες άνθρωποι δεν έχουν μάθει να σέβονται τον άλλον και να αγαπούν τον άλλον για αυτό που είναι. Ούτε λυκοφιλίες, ούτε να είσαι με κάποιον με απώτερο σκοπό… Φράγκα, αμάξια, σπίτια, προίκα.  Έτσι λοιπόν και εγώ, είμαι ο εαυτός μου, δεν παίζουν όρια και εμπόδια, δεν υπάρχουν συζητήσεις που πρέπει να γίνουν  για τον χαρακτήρα του εκάστοτε ανθρώπου. Ή σέβεσαι και τιμάς τον άλλον για αυτό που είναι, ή κάτσε σπίτι σου μόνος σου (και κυρίως χωρίς να καίς συστηματικά άλλους ανυποψίαστους ανθρώπους που δεν σου φταίνε σε τίποτα) με υποθετικούς φίλους που νομίζεις ότι έχεις. Είτε πραγματικούς, είτε διαδικτυακούς….

Να είσαστε οι εαυτοί σας. Να μην υποκρίνεστε ειδικά στα συναισθήματά σας. Δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι όχι, εάν τα ήξερα όλα αυτά δεν θα τα έγραφα και όλα αυτά. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας. Σε όλα τα πράγματα. Ναι χρειάζεται κάποιος δίπλα σου, να σε στηρίζει να είναι εκεί για εσένα, στα ωραία σου, στα σκατά σου, στα ξενερώματα, στα ξεσαλώματα. Και να είναι εκεί επειδή πραγματικά γουστάρει. ΕΣΕΝΑ. Γι’ αυτό που είσαι. Όχι γι’αυτό που νομίζουν ότι μπορείς να γίνεις.

Έχει κάτσει να σκεφτεί κανένας πως ξεκινάει κάποια σχέση? Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι καθαρά σαρκικοί οι λόγοι. Σου αρέσει κάποιος, του αρέσεις και εσύ. Ξέρεις όμως πως είναι ο χαρακτήρας του, ή ξέρεις τι ψυχολογικά κουβαλάει? Όχι βέβαια. Άρα η βάση για την αφετηρία είναι καθαρά σεξουαλική. Μετά αφού περνάς χρόνο με τον άλλον και τον μαθαίνεις σχετικά μπορείς να κρίνεις εάν είναι ιδανικός για εσένα. Τις περισσότερες φορές για να είμαι ειλικρινής, μάλλον δεν είναι. Αλλά και πάλι οφείλεις να το προσπαθήσεις, να αγωνιστείς. Να μην παραδοθείς, να μην σηκώσεις τα χέρια ψηλά. Και από εκεί και πέρα ότι γίνει. Μπορείς εύκολα να είσαι με κάποιον που δεν έχεις και τόσα κοινά, αρκεί να το έχουν αναγνωρίσει αυτό και να υπάρχει κοινή αποδοχή και από τις δύο μεριές. Και πάνω από όλα να είναι μαζί σου γι’αυτό που είσαι!

Και εάν πραγματικά ισχύει το γεγονός ότι ο άλλος είναι μαζί σου για αυτό που είσαι θα το καταλάβεις εκεί. Για παράδειγμα, μην περιμένεις μετά από καιρό να γυρίσει ο άλλος και να σου πει ότι έπρεπε να σε έχει στείλει στην μαμά σου καιρό πριν. Αυτό είναι η μεγαλύτερη χολή και το πιο πικρό δηλητήριο που μπορεί να σου πει κάποιος. Και δηλαδή άμα το ακούσεις αυτό το πράγμα πως πρέπει εσύ να αντιδράσεις? Και τι σημαίνουν όλα αυτά? Ότι ο άλλος πέρναγε απλώς καλά, ήταν βολεμένος και δεν τον ενδιέφερες περισσότερο μάλλον. Μην σπαταλάς τον χρόνο σου, με το να ψάξεις να βρεις την άκρη. Δεν υπάρχει άκρη που μπορείς να βρεις στην τελική. Τα πράγματα φίλε μου είναι απλά, όπως έχει πει και ο Ρένος Χαραλαμπίδης  στην ταινία του “no budget story”. Θέλεις? Πάμε, δεν θέλεις άντε και γ@μησου. Θα βρεθούν αλλού και άλλοι άνθρωποι που θα εκτιμήσουν αυτό που έχεις μέσα σου. Μην κολλάς με παρελθοντικές καταστάσεις, η ζωή πάει μπροστά όχι πίσω, ζεις στο παρόν όχι στο παρελθόν. Δεν λέω να κάψεις όλες τις γέφυρες με το παρελθόν σου, μπορεί άλλωστε η ευτυχία σου να κρύβεται εκεί. Το ότι δεν κόλλησες με κάποιον άνθρωπο, μπορεί να σημαίνει ότι δεν κόλλησες στην συγκεκριμένη χρονική φάση είτε της ζωής του, είτε της δικής σου.

Να μάθετε να αναγνωρίζετε τα σκατά που κουβαλάνε οι άλλοι και να μην εθελοτυφλείτε. Τελικά μερικές φορές πρέπει να εισακούεται η φωνή της λογικής και όχι της καρδιάς ή των συναισθημάτων. Με το να κάνετε συνεχώς πίσω εσείς βγαίνετε ζημιωμένοι ενώ οι άλλοι περνάν τέλεια εξαιτίας σας. Τα πάντα είναι θέμα δύναμης. Το ποιος θα επικρατήσει και θα έχει το πάνω χέρι. Το ποιος θα καταπιέσει και θα καταπιεστεί. Το έχεις χάσει το παιχνίδι εάν μπεις σε αυτό το τριπάκι. Θα μου πεις από την άλλη, πως θα ξέρεις εσύ όλα αυτά που μπορεί να συμβούν στο μέλλον? Δεν μπορείς σίγουρα, μόνο υποθέσεις μπορείς να κάνεις, καθώς  επίσης να αναγνωρίσεις τα σημάδια εκείνα που θα σε βάλουν σε υποψίες.

Τον τελευταίο καιρό έχουν διεισδύσει στα αυτιά μου, θεϊκές ατάκες. Μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί να είναι ψέματα, ότι και να είναι, τελικά είμαι αυτή που είμαι. Ξέρω ποιά είμαι, ξέρω που θέλω να φτάσω, ξέρω τι θέλω από την ζωή μου. Όποιος γουστάρει, όποιος όχι την βόλτα του. Όπως λέει και ο Dr Dub: ΣΩΠΟΔΗΠΟΤΕ